รู้ทัน อาการไมเกรน โรคใกล้ตัวของคนวัยทำงาน

ไมเกรน

อาการปวดศีรษะไมเกรน

1. ปวดศีรษะข้างใดข้างหนึ่งเป็นพักๆ ปวดแบบตุบๆ
2. บางครั้งมีอาการคลื่นไส้ อาเจียน ตาพร่ามัวร่วมด้วย 
3. ปวดศีรษะมากจนทำงานไม่ได้ หรือมีอาการปวดมากจนน้ำตาไหล
4. เมื่อเคลื่อนศีรษะจะทำให้มีอาการปวดมากยิ่งขึ้น
5. มีอาการปวดบริเวณหน้าฝากหรือรอบดวงตา

ความรุนแรงของอาการปวดไมเกรน

1. ระยะ คือเริ่มมีอาการปวดศีรษะประมาณ 1-2 วัน อาจมีอาการตัวบวม ปวดเมื่อยตามตัวร่วมด้วย
2. ระยะอาการเตือน คือการเตือนก่อนเกิดอาการปวดศีรษะ ประมาณ 5-60 นาที แต่จะไม่เกิดกับผู้ป่วยทุกคน เช่น มองเห็นแสงกระพริบ ๆ แสงซิกแซก มองเห็นเป็นเส้นคลื่น รู้สึกชาที่มือหรือเท้า การพูดลำบาก พูดไม่ชัด
3. ระยะปวดศีรษะ คือ ผู้ป่วยจะมีอาการปวดศีรษะด้านใดด้านหนึ่ง โดยมีอาการปวดแบบตุบ ๆ ตามจังหวะหัวใจเต้น อาจมาพร้อมกับอาการคลื่นไส้อาเจียน ซึ่งอาการปวดศีรษะอาจยาวนาน 4-72 ชั่วโมง
4. ระยะหลังจากปวดศีรษะหรือระยะพัก คืออาการปวดศีรษะและอาการอื่น ๆ จะค่อย ๆ ลดลง ในระยะนี้ผู้ป่วยอาจจะมีความรู้สึกเหนื่อยล้า ซึ่งอาจกินระยะเวลาไม่กี่วันหลังจากหายปวดศีรษะ

ภาพโดย Anastasia Gepp จาก Pixabay

สาเหตุและปัจจัยเสี่ยงของโรคไมเกรน

1. การกระตุ้นทางระบบประสารทสัมผัส เช่น – ประสาทสัมผัสทางตา มีการจ้องมองสิ่งใดสิ่งหนึ่งนาน ๆ เช่น ดูทีวี เล่นเกมส์ เล่นคอมพิวเตอร์ – ประสาทสัมผัสทางการได้ยินหรือทางหู เมื่อได้ยินเสียงดัง  เช่นใส่หูฟัง ฟังเสียงดัง ๆ – ประสาทสัมผัสทางกลิ่นหรือทางจมูก เมื่อได้กลิ่นต่าง ๆ เช่น บุหรี่ น้ำหอมฉุน ๆ – ประสาทสัมผัสทางรสหรือทางปาก เมื่อดื่มแอลกอฮอล์ หรือหรือดื่มคาเฟอีนมากไป – ด้านความรู้สึก หรือทางจิตใจ เช่น เมื่อมีอาการเครียด คิดมาก เศร้า ซึม – ประสาทสัมผัสทางสภาพแวดล้อม เช่น ฝุ่นควัน แดด อากาศ
2. การเปลี่ยนของร่างกาย การเปลี่ยนแปลงของร่างกายที่เป็นปัจจัยเสี่ยงของโรคไมเกรน เช่น ความเปลี่ยนแปลงทางสมองและหลอดเลือด การเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมน  เช่น เริ่มมีประจำเดือน 
3. ทางพันธุกรรม ปัจจัยทางด้านพันธุกรรม ถือเป็นปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญ เช่น มีคนคนในครอบครัวมีประวัติเป็นโรคไมเกรนมาก่อน

การวินิจฉัยอาการปวดหัวไมเกรน 

วิธีป้องกันรักษาโรคไมเกรน

1. การควบคุมปัจจัยชักนำ เช่น หลีกเลี่ยงอาหารและเครื่องดื่มที่กระตุ้นอาการปวดศีรษะไมเกรน ซึ่งได้แก่ การดื่มแอลกอฮอล์ เนย นม กล้วยหอม ผมชูรส และหลีกเลี่ยงการดื่มชากาแฟ พักผ่อนให้เพียงพอ ควบคุมความเครียด 
2. การรักษาด้วยตัวยา ได้แก้ พาราเซตามอล กลุ่มยาต้านการอักเสบที่ไม่ใช่สเตียรอยด์ (NSAIDS) ยาต้านไมเกรน โดยแพทย์จะทำการวินิจฉัยแนะนำการใช้ยา และเมื่อสามารถควบคุมอาการได้แล้ว แพทย์จะแนะนำให้ค่อยๆลดยาลง
3. การรักษาโดยไม่ใช้ยา เช่น การทำสมาธิ การฝังเข็ม และการออกกำลังกาย